Eenzaamheid, je kunt er niet meer om heen de laatste maanden. In diverse media staat eenzaamheid centraal bij de COVID-19 maatregelen. Dan gaat het vooral om de ouderen in de verpleeghuizen die nu al twee maanden geen bezoek meer mogen ontvangen. Alleen via een raam, een cabine of achter een hek in de tuin kunnen bewoners nog contact maken met familie en verwanten. En er worden heel veel acties op touw gezet voor deze doelgroep. Dit alles in het kader om de eenzaamheid die blijkbaar nu toeslaat bij deze ouderen te bestrijden. 
In deze blog wil ik een aantal mythes rondom eenzaamheid ontzenuwen.

Het Coronavirus stormt op ons af. Om de verspreiding ervan te remmen, moeten we ons allemaal houden aan sociale onthouding. Vele mensen moeten thuis werken, andere mensen maken juist lange werkdagen en verloven zijn ingetrokken. Een andere groep zit verplicht thuis, omdat de scholen dicht zijn, weer een andere groep mag geen bezoek meer ontvangen. Voor alle groepen betekent dit een forse daling in het aantal sociale contacten en het wegvallen van de sociale structuur.

Een gesprek is goud waard

Twee weken geleden stond ik met een kraam op een rommelmarkt ergens in Friesland. Ik groette mensen of probeerde op een andere manier een praatje te maken. Een vriendelijk goedemorgen of goedemiddag leidde vaak tot een verschrikt opkijken, argwanend dat ik wellicht alleen maar probeerde mijn handel te verkopen.

Een mevrouw reageerde echt heel afwerend op de vriendelijke vraag of ze zich vermaakte. Na deze aanvankelijke weerstand ontdooide ze en vertelde haar verhaal; ze ging altijd met haar vriendin naar rommelmarkten maar die was dit voorjaar overleden. Eerst ging ze nergens meer naar toe, totdat ze zich besefte dat ze daarmee zelf ook de rommelmarkten miste, de gezelligheid en de aanspraak. Een ontroerend verhaal, en een compliment waard dat deze vrouw haar leven weer oppakt.

Subcategorieën